Ruim 42 duizend mensen sloten zich aan bij CARE om één duidelijke boodschap naar de Tweede Kamer te sturen: honger mag nooit een oorlogswapen zijn. Wij willen iedereen die hun stem liet horen enorm bedanken. Dankzij uw steun en solidariteit kunnen wij Nederland blijven oproepen om krachtiger op te treden tegen het bewust uithongeren van burgers. Samen maken we het verschil!
Ruim 42 duizend mensen ondertekenden onze petitie
Maar liefst 42.829 mensen tekenden onze petitie die de Nederlandse regering oproept daadkrachtig op te treden tegen het inzetten van honger als oorlogswapen.
Op dinsdag 25 november overhandigden wij namens al deze ondertekenaars de Honger als Wapen-petitie aan de Tweede Kamer. Het bewust uithongeren van burgers, bijvoorbeeld door voedselkonvooien te blokkeren of landbouwgrond en markten te vernietigen, is al in 2018 unaniem veroordeeld door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Hongersnood als oorlogstactiek is verboden volgens het internationaal humanitair recht.
Nederland speelde destijds een belangrijke rol als mede-indiener van deze resolutie – het is tijd dat Nederland die voortrekkersrol opnieuw pakt.
Honger wordt nog steeds als wapen ingezet
Toch wordt diezelfde tactiek nog steeds ingezet in conflictgebieden zoals Soedan en Gaza. Terwijl er hongersnood heerst, ontbreekt het aan veilige en ongehinderde humanitaire toegang.
“Ik heb families ontmoet wiens markten waren platgebrand. Ik heb ouders gesproken die hun kinderen hebben verloren, simpelweg omdat melk of medicijnen hun gebied niet konden bereiken,” deelt de Soedanese activiste Omnia Mustafa.
Tijdens de overhandiging sprak Omnia Mustafa over de humanitaire crisis in haar thuisland. Mustafa, die verslag deed vanuit conflictgebieden tijdens de Soedanese burgeroorlog en in 2024 de Women at the Frontlines Award ontving, onderstreepte de urgentie van de situatie:
“Hongersnood ontstaat niet van de ene op de andere dag. Het is het gevolg van keuzes die de toegang beperken en mensen isoleren. Zodra het begint, verspreidt het zich snel. Dat is het punt waarop Soedan nu is aangekomen.”
Haar woorden benadrukken wat experts al langer aangeven: honger is geen bijproduct van oorlog – het is een bewuste strategie met verwoestende gevolgen.
Onze oproep aan de Nederlandse regering
CARE roept de Nederlandse regering op om zich actief, consequent en daadkrachtig uit te spreken én in te zetten tegen het gebruik van honger als oorlogswapen. Wij vragen de Nederlandse regering:
- Zich consequent, publiekelijk en zonder dubbele standaarden uit te spreken tegen het gebruik van honger als oorlogswapen.
- Actief te bevorderen dat humanitaire hulp ongehinderd conflictgebieden kan bereiken.
- Diplomatieke druk uit te oefenen – ook binnen de Verenigde Naties en de Europese Unie – om partijen aan te sporen het internationaal humanitair recht na te leven en veilige, ongehinderde humanitaire toegang toe te staan.
- De financiële bijdrage aan humanitaire hulp en voedselzekerheid te behouden en waar mogelijk te vergroten, via voorspelbare en flexibele financiering.
- Rapportage van schendingen van Resolutie 2417 te stimuleren en initiatieven te steunen die daders ter verantwoording roepen, onder meer via de Verenigde Naties, de Europese Unie en het Internationaal Strafhof.
Alleen met internationale druk, duidelijke standaarden en consistente acties kunnen we voorkomen dat honger opnieuw wordt ingezet als wapen – en gemeenschappen in nood urgente steun bieden.
Teken de petitie!
Heeft u de petitie nog niet ondertekend en wilt u graag uw stem laten horen? Dat kan nog steeds. Samen blijven we druk zetten zodat Nederland doet wat nodig is om gemeenschappen in conflictgebieden te ondersteunen.
Wat doet CARE?
CARE is een van de grootste humanitaire organisaties ter wereld. Van Soedan tot Palestina, al 80 jaar springen wij bij nood wij direct in, maar stoppen daar niet: samen met gemeenschappen in crisissituaties bouwen we aan veerkracht en blijvende verandering. Daarbij hebben we altijd bijzondere aandacht voor vrouwen en meisjes – want als zij gelijke kansen hebben, verminderen we armoede en onrecht structureel.
